ang. Harbour porpoise
Inne nazwy: morsun; morska świnia; bałtycki delfin
Morświn – wielkość:
Do 2 m; waga 40-60 kg. Morświn należy do jednego z najmniejszych gatunków waleni.
Morświn – wygląd:
Ma krótko ścięty pysk. Płetwa grzbietowa osadzona jest bliżej ogona niż u delfinów, oraz jest krótsza. Płetwy piersiowe są krótkie i trójkątne. Ubarwienie podobne do rybiego – co jest ewenementem wśród waleni. Kolory po bokach ciała z czerni na grzbiecie przechodzą odcieniami w biel na brzuchu.
Wstępowanie morświnów:
Wody półkuli północnej, na obszarach umiarkowanych i subarktycznych, zwykle w płytkich wodach przybrzeżnych (zatoki, estuaria). Żyje samotnie bądź w małych grupach, 2-3 osobników. W większe stada, liczące do 50 sztuk morświny grupują się niezwykle rzadko, w okresie żerowania lub w trakcie wędrówek migracyjnych.
W dawnych czasach połowem morświnów trudniły się wszystkie ludy bałtyckie. Od XIV wieku były one regularnie poławiane na mięso i tłuszcz. Gatunek ten aż do lat 30-stych XX wieku występował licznie. Obecnie szacuje się, że w Morzu Bałtyckim żyje około 450 morświnów.
Główne zagrożenia dla morświnów to:
- stosowanie w rybołówstwie bałtyckim dużych ilości stawnych sieci skrzelowych. Zawieszone prostopadle do podłoża, w toni morskiej wykonane z mocnych, bardzo cienkich nylonowych przędzy sieci są niemożliwe do zauważenia przez morświny. Ssaki wpadają w nie podczas pościgu na pożywieniem – rybami. Najczęściej nieświadomy zagrożenia osobnik zostaje uwięziony wskutek utknięcia pysku morświna w dużych oczkach sieci, zwłaszcza dorszowych lub łososiowych. Niestety rozpaczliwe próby uwolnienie prowadzą do oplecenia ciała morświna kolejnymi warstwami sieci. Śmierć zwierzęcia następują poprzez uduszenie.
- zakłócenia akustyczne, które prowadzą do wypłoszenia ssaków z ich siedlisk.
- transport morski, którego gwałtowny wzrost jest obserwowany w ciągu ostatnich lat na Bałtyku.
- substancje toksycznych, na które ze względu na życie w strefie przybrzeżnej morza gatunek ten jest szczególnie narażony. Wiadomo, że wpływa do na osłabienie systemu odpornościowego ssaka, a co za tym większe narażenie na infekcje.